پیرامون سواد رسانه ای:
هنگامی که صحبت از جنگ نرم به میان می آید آنچه بیش از هر چیز مهم به نظر می رسد نحوه برخورد و نیز ارایه راهکارهای مناسب در این باره است که معمولا در سه دسته مسوولان، پیام سازان و مخاطبان مورد توجه قرار می گیرد.
اما بحث جدی در حوزه مخاطبان بیش از هر چیز به مقوله سواد رسانه ای مربوط می شود که عمری حدود 30 سال در جهان داشته و بیشتر در کشورهای ژاپن و کانادا مطرح بوده است و در کشور ما نیز عمر کوتاه حدود کمتر از یک دهه را سپری می کند.
سواد رسانه یی یکی از مباحث جذاب در حوزه ارتباطات است که به عنوان یک اندیشه کلیدی مطرح بوده و در نتیجه آن افراد به صورتی فعال به سراغ رسانه ها رفته و سعی می کنند معنای پیام هایی که با آنها مواجه می شوند را تعبیر و تفسیر کنند. در واقع امروز قرار گرفتن افراد در انتهای مسیر رسانه ها به عنوان دریافت کنندگان پیام، پایان یافته و آنها باید در فرآیند ارتباط، شرکای فعالی باشند. هدف اصلی سواد رسانه یی نیز در همین راستا و شامل هوشیار کردن، اختیاربخشی و آزادسازی مخاطب است.
گرچه متاسفانه خواست اغلب افراد برخورد یک سویه، انفعالی و غیر هدفمند با رسانه هاست؛ اما سواد رسانه یی به افراد کمک می کند رسانه ها و تولیدات رسانه یی را شناسایی و از یکدیگر تفکیک و حتی ارتباطات اجتماعی سالم تری با رسانه ها داشته باشند. علاوه بر این گسترش مباحث سواد رسانه یی با تقویت ساختارهای دموکراتیک جامعه، به شهروندان این توانایی را می دهد که به مشروع سازی گزینه های سالم تر در رسانه کمک نمایند؛ چرا که یک شهروند فعال و باسواد می تواند در جهت ایجاد تغییرات اجتماعی مثبت فعالیت کند و عکس العمل خود را در برابر رسانه ها اعلام کرده و تنها بیننده صرف نباشد.
