مخاطبان و قدرت نرم
کارزارهای نظامی جاری هم در عراق و هم در افغانستان، همراه با تلاش های مستمر ایالات متحده و اروپا برای شکل دادن به برداشت های مردم در خاورمیانه عربی، نمونه های کوچک و بزرگ بسیاری در تأیید این قضیه به دست می دهد که کاربرد دقیق و به موقع «قدرت نرم» برای دستیابی به مجموعه ای از نتایج مطلوب، به ویژه در برابر «رویدادهای» غیرمترقبه دشوار است. وانگهی، ظاهراً متقاعد ساختن مخاطبانی با پیشینه های فرهنگی بسیار متفاوت به اینکه نظرات شان را با هم در تأیید نتیجه مطلوب یک کارزار سازگار سازند دشواری خاص دارد.در این چارچوب، بررسی کارزار جاری انگلستان در افغانستان (2008) با توجه به پیام های اولیه ای که در کارزار اطلاعات پایه ای مطرح شد که پیش از به میدان آمدن نیروهای انگلیسی در استان هلمند در جنوب افغانستان در سال 2005 به راه افتاده بود جالب توجه است. پیام های یاد شده از این قرار بود:
* این جریانی تحت رهبری خود افغان هاست.
* از زمان کنار زده شدن طالبان، زندگی در افغانستان بهتر شده است.
* آینده افغانستان بهتر از همه با پشتیبانی از حکومت افغانستان و همکاری با آن تأمین می شود.
* شرکت مستمر در فرایند مردم سالاری اهمیت حیاتی دارد.
* انگلستان و کل جامعه بین المللی تا مدت های دراز در برابر این منطقه متعهدند.
* تولید تریاک و افیون به نفع افغانستان نیست.
* توسعه اقتصادی در گرو صلح و ثبات است.
اکنون که سه سال از اعلام این پیام ها می گذرد به راحتی می توان این مضامین را به ریشخند گرفت، مضامینی که برای پشتیبانی از کارزار تحت رهبری انگلستان در جنوب افغانستان طراحی شده بودند که مشهور است جان رید وزیر دفاع وقت انگلستان به مجلس عوام آن کشور گفته بود «در بهترین حالت بدون شلیک حتی یک گلوله» سه سال طول خواهد کشید. نحوه بهره برداری از این مضامین کلی در یک کارزار اطلاعات پایه از مصاحبه ای پیداست که ادوارد استورتون مجری برنامه امروز شبکه چهار رادیوی بی بی سی با جان رید در جریان دیدارش از پایگاه هوایی قندهار کرد:
مجری: به لحاظ عملی این برای آنچه سربازان انگلیسی در هلمند انجام خواهند داد به چه معناست؟
